PAŹDZIERNIK

 

Wiersz ,,Człowiek ze złotym parasolem” Danuta Wawiłow

Żółtą drogą, zielonym polem
szedł raz człowiek pod parasolem
i uśmiechał się mimo słoty,
bo parasol był cały złoty,
coś mu śpiewał, bzykał jak mucha,
śmieszne bajki plótł mu do ucha...

I ten deszcz tak padał i padał,
a parasol gadał i gadał,
a ten człowiek mu odpowiadał.
I oboje byli weseli,
choć się wcale nie rozumieli,
bo ten człowiek gadał po polsku,
a parasol - po parasolsku... 

 

 „Wiatr  psotnik”  

 Wiatr zapukał w okno, do dzieci:

“Halo, hej maluchy, jak leci?

Nie chce mi się biegać po polach,

przyjdę do waszego przedszkola”

Wietrzyku - Psotniku

- masz chmurki przegonić,

utulić sarenki w lesie,

kałuże osuszyć,

i liście posprzątać,

bez ciebie cóż zrobi jesień?

Nie! nie! nie!

 

2. Wiatr zapukał w okno leciutko

Bez was dzieci trochę mi smutno

Nie chce mi się gwizdać i biegać

Wole z wami trochę pośpiewać

 

3. A ja chcę rozkręcić zabawki,

albo rozkołysać huśtawki.

Wolę dmuchać w trąbki, piszczałki,

zbudzić wasze misie i lalki”

WRZESIEŃ

 

Cz. Janczarski

"O domu i wędrówce"

Wracają bociany

z dalekiej podróży.

Tu gniazdo rodzinne

najlepiej im służy.

 

Pies wraca do budy,

choć biegał pół nocy,

i merda ogonem,

i patrzy nam w oczy.

 

A pszczoła, co lata

wśród kwiatów po lesie,

do ula z daleka,

pachnący miód niesie.